woensdag 29 februari 2012

Ik beweeg, dus ik ben


Voordat ik "officieel" ziek werd, deed ik enorm veel aan lichaamsbeweging. Ik werkte verschillende jaren als begeleidster van wandeltochten op Kreta, de Samariakloof liep ik minstens één keer per week. Wanneer we de winter doorbrachten in Antwerpen, deed ik vrijwel alle verplaatsingen te voet, en tijdens het weekend stond steevast een flinke wandeling met de hond op het programma. Begin oktober was ik gestart met een cursus Pilates, maar die heb ik nu voor een tijdje "on hold" gezet. Toen ik afgelopen week m'n eerste wandeling in twee maanden maakte, merkte ik meteen dat ik beloond werd voor m'n vroegere goede conditie. Het feit dat ik ruim een half uur kon wandelen, de wind door m'n haren ... gaven me een echte boost! Tijdens je ziekte is bewegen (hoe moeilijk het ook is) écht belangrijk. Te veel rust doet de vermoeidheid namelijk toenemen! Fysieke activiteit zou volgens wetenschappelijk onderzoek zelfs de overlevingskansen na de behandelingen verhogen. In het boekje "Als kanker in je leven komt - Gids voor de patiënt en zijn naasten" (Stichting tegen Kanker) wordt beschreven waarom. Fysieke activiteit heeft een gunstige invloed op onder meer de immuniteit, door het natuurlijke afweersysteem te versterken. Het aantal natuurlijke "dodende" cellen wordt vergroot, en omdat ze met meer zijn, kunnen ze de kankercellen gemakkelijker vernietigen vooraleer ze zich vastzetten. Ook ontstekingen zouden door fysieke activiteiten verminderd worden, omdat ze de aanmaak van schadelijke eiwitten vermindert. Bovendien wordt de hartweerstand verhoogd, verminderen vermoeidheid en stress. Erg belangrijk voor een beter moreel én een goede nachtrust.
Wil je met kanker aan fysieke activiteiten doen, moet je m.i. goed met je lijf overleggen. Alles hangt namelijk af van je hoe je je voelt, en wat je kunt. Ook al voel ik me slecht, ik doe dagelijks lichte lenigheidsoefeningen en neem de trap (ook al is het eenvouder om E. voor spulletjes naar boven of beneden te sturen). Verder tracht ik dagelijks een wandeling te maken. Voor langere afstanden neem ik de rolstoel van m'n vader mee ... ben ik te moe, dan kan ik me gewoon naar huis laten rijden. Meer dan ooit ondervind ik dat het essentieel is om m'n grenzen te kennen én te respecteren. Best vroeger stoppen, dan twee dagen plat liggen omdat ik me te erg vermoeid heb. Ik hoop dat ik de komende tijd m'n fysieke conditie stilaan kan (her-)opbouwen. Fietsen, dat zal echter nog even duren. Niet door mijn gezondheidstoestand, wel die van m'n fiets. Die heeft een flinke revisie nodig vooraleer hij rijklaar is!

In het eerder geciteerde boekje las ik over de activiteiten van Recanto. Dit is een bewegingsprogramma dat speciaal werd uitgewerkt voor mensen die kanker hebben of hebben gehad. Bedoeling is om je conditie te verbeteren en vermoeidheid te bestrijden. De monitoren zijn opgeleid door de Stichting tegen Kanker, en stemmen het programma af op ieders mogelijkheden. Bovendien zijn de activiteiten gratis. Activiteiten die je via Recanto kan volgen zijn yoga, tai chi, aquagym, omnisport en Nordic walking. Op wandelafstand van ons huis wordt elke dinsdag een cursus tai chi gegeven. Voor inschrijvingen kan ik me morgen aanmelden ... hopelijk is er nog een plaatsje vrij!

Voor meer informatie over Rekanto kan je terecht op de website (klik hier) en op het nummer 078/15 15 50.

Groetjes,
@nne

12 opmerkingen:

  1. Dat is waar Anne, ook voor mensen die niet ziek zijn is bewegen heel belangrijk...ik vind je heel dapper en goed dat je je lichaam in beweging houdt, laat die fiets maar reviseren, rustig fietsen en bewegen is goed voor lichaam en geest en met de lente in het vooruitzicht, kan je heerlijke tochtjes maken!

    Hopelijk hebben ze nog een plaatsje vrij op de tai chi lessen!

    Liefs Michelle

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Anne,
    Wat heb jij toch een ontzettend positieve instelling. Dat vind ik heel knap van je, en ik bewonder je er enorm om. Zelf heb ik de afgelopen paar maanden last gehad van een stevige winterdip. Ik was heel erg moe en had allerlei vage pijnklachten. Door ook elke dag een half uur te gaan lopen, lekker in de buitenlucht, zijn de klachten verdwenen en heb ik de energie weer aardig teruggekregen. Dus waarom zou jij er geen baat bij hebben. Een goede lichamelijke conditie is voor iedereen natuurlijk een voorsprong op welk genezingsproces dan ook. Maar goed, je moet het wel willen en kunnen inzien. En dan de moed opbrengen om er aan te beginnen... Hartstikke goed van je Anne, dat je al weer zo heerlijk buiten kunt zijn...
    Ik wens je een heel mooie middag nog,
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Anne, wat een positieve uitstraling hebben je posten toch, zelfs als het niet goed met je gaat weet je de moed niet te verliezen, lijkt het. Bijzonder hoe sterk je bent. Buitenlucht en bewegen naar kunnen, is zo belangrijk. Ik heb dat zelf ook een aantal maal ervaren. Geniet hiervan en ik hoop dat de lente gauw komt, voor ons allemaal, maar speciaal voor jou, lieve groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heerlijk om dit zo te lezen.....zo goed hoe je ermee omgaat.....knuffel van mij....xxx...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bewegen is goed voor iedereen. Maar in ziekte is het wel moeilijk daarbij niet teveel van je lichaam je vragen. Soms kan een korte wandeling veel zwaarder aanvoelen dan anders, of je bent de ene keer veel minder moe dan de andere keer.. het blijft zoeken naar balans..
    Lieve groet, Corine

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bewegen is gezond, maar ik kan mij voorstellen dat wanneer je ziek bent dit wel eens op de achtergrond raakt! Toch fijn dat je nu weer kunt genieten van een wandeling. Zelf ga ik er ook graag op uit met de hond.

    Lieve groet, Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo Anne, ja ik heb het meen ik al bij jouw vorige post vermeld dat het heel belangrijk is om te bewegen. Ik vind jou ook heel positief echt super....blijf maar vasthouden hieraan, je kunt het echt wel....ik heb Tai Chi geleerd en dit is ook heerlijk om te doen, je kunt helemaal ontspannen en toch beweeg je met je hele lichaam. Ik liep de 24 en jammergenoeg is ons groepje toen gestopt...misschien ooit weer....de muziek is ook prachtig van waarop Tai Chi uitgeoefend wordt....liefs Marjon

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Bewegen is voor iedereen natuurlijk goed, maar bij jou gaat het dubbelop natuurlijk...en ook de frisse lucht en de omgeving tellen extra voor je mee...
    Gelukkig komt je positieve instelling ook weer naar boven, en tai chi ken ik niet, maar het moet heerlijk zijn...oja, die kloof heb ik ook gelopen...heel lang geleden hoor, toen mijn benen mijn toen slanke lijfje, nog heel wat kilometertjes wisten te dragen...het was prachtig....
    Knuffel, Margot

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Goed van je, Anne. Je hebt helemaal gelijk: bewegen is absoluut noodzakelijk. Hopelijk kun je bij de Tai Chi lessen terecht.
    Veel succes!
    Janny

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Lieve Anne,ondek nu pas je nieuwe blog en ga je volgen,ben er dan wel niet zo vaak,bewegen is zeker belangrijk,ik vind het heel dapper hoe je ermee omgaat,als ik je posten zo lees,wat ik wel erg vind,is dat je hebt de ziekte al en dan moet je bij bepaalde onderzoeken ook nog erge pijn hebben,ik hoop dat er een plekje bij die lessen is,liefs Musje.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik heb je hele verhaal gelezen, ben er stil van...Zo knap dat je de kracht verzameld om dit alles te realiseren. Voor mij is het 5 jr geleden dat de ziekte me trof, ben hersteld maar de angst blijft. Ja goed voor je lichaam zorgen is een must, al valt het niet mee en lijkt de berg te hoog achter de berg schijnt de zon en daar moeten we zijn! Doe alles op je eigen tempo ...lieve groet Diana

    BeantwoordenVerwijderen
  12. wat goed dat je een weg begint te vinden in je nieuwe situatie. ja, grenzen hebben 2 kanten: wat je niet meer kan en wat je wel nog kan. en het tweede is het belangrijkst. en dan mooi te zien dat de grens verder lag dan je vreesde ...

    BeantwoordenVerwijderen