dinsdag 14 februari 2012

Niets wordt wat het was



Gisteren moest ik naar het ziekenhuis voor m'n tweede chemobeurt. Eerst moet er bloed geprikt worden, om te kijken of je sterk genoeg bent voor de behandeling. Het gebeurt soms dat een nieuwe beurt even wordt uitgesteld, of dat je voor verdere behandeling een bloedtransfusie krijgt toegediend. Helaas ging het prikken niet ... er kwam amper een druppel bloed via de poortkatheder. Dan maar geprikt in de arm, er was bloed, én de behandeling mocht doorgaan. Gelukkig was is niet misselijk, en ook de medicatie tegen buikloop deed zijn werk. Vandaag voel ik me redelijk goed. Wanneer E. thuiskomst, zou ik graag een korte wandeling maken. Het weken binnenzitten (eerst ziekenhuis, dan wegens de vrieskou met veel fijn stof) beginnen te wegen. Ik twijfel of ik het alleen zou aandurven, maar besluit het toch maar niet te doen. Een vriendin viel tijdens haar eerste wandeling (ze was alleen) flauw op straat, en moest ei zo na terug naar het ziekenhuis. Alhoewel ik me al een stuk beter voel dan enkele dagen geleden, voel ik dat ik erg verzwakt ben. Ik ben inmiddels zeven kilo afgevallen (vorige week klokte ik af op 50 kilo), maar tot tevredenheid van de behandelende arts ben ik terug 1 kilo bijgekomen.

Intussen zijn er al verschillende weken verstreken sinds de "fatale" diagnose. Weken van stomme verslagendheid, opstandig gevoel, berusting, nadenken, terugkijken op het leven, leren leven van dag tot dag. Alhoewel E. alles lijkt te bekijken als een ongelukkig intermezzo, besef ik maar al te goed dat niets meer wordt wat het was. De jobvooruitzichten moeten waarschijnlijk definitief de koelkast in, de vraag blijft of de chemo aanslaat, wat de gevolgen zijn in de toekomst. Genezen kunnen we je niet, zegt dr. S., enkel je leven zo goed mogelijk verlengen. Volgens het verslag voor de hospitalisatieverzekering is de prognose "gereserveerd". Niet goed, maar ook niet slecht ... en daar put ik sterkte uit!

Een fijne Valentijnsdag!
@nne


13 opmerkingen:

  1. Het lijkt mij ook moeilijk om te leren leven met het gegeven dat je leven "in de verlenging staat". Vaak zegt men dat je er dan nog alles uit moet halen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, juist omdat je niet gezond bent waardoor je je vaak ook niet lekker voelt!

    Ik heb veel bewondering voor je Anne, ondanks alles wat er door je heen gaat, weiger je toe te geven aan een negatief gevoel en dat vind ik bijzonder knap!

    Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het heel knap dat je positief weet te blijven.
    Voor nu hoop ik dat de chemo goed aanslaat.
    Een virtuele knuffel xx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ook ik heb diep respect voor jouw houding tov je ziekte. Dat je zo positief blijft geeft denk ik wel kracht, maar je moet het wel kúnnen!!
    Lieve Anne, ik hoop dat je gauw vele kleine wandelingetjes kunt maken in de voorjaarszon :)
    Lieve groet!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Pfff even slikken...pfff....zo moeilijk ditte...geef je even een knuffel hoor.......liefs van mij...xxx...hou vol !!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Goh meid ...... Ook jij hebt een hele strijd gevoerd en uiteindelijk zover dat je kunt aanvaarden wat op dit moment is .
    Leven in het NU , dat moet je kunnen en soms is het de enige weg die je kunt gaan .

    Ik wens je veel sterkte de komende tijd .

    Lieve groet Gea

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bewondering voor hoe je deze strijd aangaat! Sterkte gewenst en ik hoop dat je hebt genoten van je wandelingetje.

    Liefs, Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik vind het bewonderenswaardig hoe jij hiermee omgaat maar ben er van overtuigd dat je positiviteit en doorzettingsvermogen een absolute meerwaarde zijn in deze strijd. Lieve groet Colin

    BeantwoordenVerwijderen
  8. wat ben jij positief lieve Anne!! ik heb diep respect voor hoe jij met je ziekte omgaat en ik hoop heel erg dat deze positieve houding bijdraagt aan een gunstig verloop!

    liefs, Tjits

    BeantwoordenVerwijderen
  9. ook als niets meer wordt zoals het was kan het toch wel iets worden - en hopelijk iets goeds ...
    veel liefs en veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Erg knap hoor, ook ik heb bewondering voor je positiviteit die je hopelijk vast weet te houden.
    Goed zeg dat je , al was het maar even, een wandelingetje gemaakt hebt!
    Dapper dat je zo helder weet te verwoorden wat er allemaal met je gebeurd!
    Lieve Anne , veel sterkte en tot de volgende blogpost.
    Dikke knuffel van mij xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat goed van je dat je het zo positief ziet, ik hoop dat het wandelingetje je goed gedaan heeft. Veel sterkte en tot het volgende logje!
    Een lieve groet uit Urk,

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Fijn dat je niet zo ziek bent van de chemo Anne. Ik hoop dat dat zo blijven mag. Idd, kan je beter gaan wandelen als er iemand bij je is. Ik kan me goed voorstellen dat je na zo lang binnenzitten weer eens even naar buiten wilt.
    Ik wens je kracht voor elke dag!!!
    XXX Ester

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Dag Anne,

    Hoop dat je een heerlijk wandelingetje hebt mogen maken, en dat je, je daarna niet al te uitgeput voelde, waar je eerst niet je hand voor omdraaide is nu ineens soms een hele klus, onvoorstelbaar eigenlijk.
    Ik hoop voor je dat je zo positief mag blijven tijdens de behandelingen, en dat je veel kracht mag ontvangen om door te gaan
    Lieve groet ook voor je man, de naaste word vaak vergeten, terwijl het voor hen ook erg moeilijk is
    Liefs Yvon

    BeantwoordenVerwijderen