donderdag 26 juli 2012

Eindelijk zomer!


De afgelopen dagen heb ik écht eindeloos genoten van het prachtige weer. Helaas zat wandelen er deze week niet in. Door de nieuwe chemo heb ik vaak een erg branderig gevoel in handen en voeten, en bovendien lijkt het wel of ik een huid van perkament krijg. Erg gevoelig ... én fragiel. Dat bleek tijdens een wandeling afgelopen zondag. De wandeling door de polders leverde me bloedblaren op m'n voetzolen op, waardoor ik enkele dagen amper op m'n voeten kon staan. Niet getreurd echter ... boekje, sapje en lekker lezen op de stretcher! Nog even profiteren van het mooie weer, want vanaf morgen voorspellen ze alweer regen.
Liefs,
@nne

dinsdag 17 juli 2012

Een nieuwe stap


Bedankt voor jullie reactie op mijn vorige post. Hierbij nog een bewijs hoe de bewoners van Doel zelfs de verlaten huizen fleur en kleur geven.

Vanmorgen ben ik aan een nieuwe fase van de behandeling begonnen met Xeloda. Dit zijn kankerremmers in pilvorm. Die voorkomen het opnieuw ontstaan van kanker van de dikke darm, na een tumorverwijdering. Ik moet 's morgens 5 pillen slikken, en 's avonds nog eens vijf. Samen met de 2 "asaflows" die ik slik in verband met de longembolie van februari, zijn dat er heel wat. En dit terwijl ik vroeger zelden of nooit medicatie innam. Ik moet telkens 2 weken pillen nemen, en krijg vervolgens 1 week "rust". In principe moet ik nog om de 3 weken naar het ziekenhuis. Als alles goed gaat, kan ik echter voor verschillende sessies medicatie krijgen zodat ik iets meer vrijheid heb.
Volgens het infomapje dat ik meekreeg, kunnen de volgende bijwerkingen optreden: diarree, misselijkheid, braken, stomatitis, buikpijn, huiduitslag, hand-footreactie, vermoeidheid en verlies van eetlust. Heel wat dus, maar volgens dr. V. zal het allemaal wel meevallen, aangezien ik erg weinig bijverschijnselen had van m'n eerdere chemo. Ik kreeg in ieder geval een dagboekje mee, waarin ik per dag notas's kan nemen over de "ongemakken". Hopelijk zal het echter niet zo'n vaart lopen.

Intussen ben ik aan een manuscript begonnen over de (politieke) geschiedenis van Griekenland ... van de Balkanoorlogen tot nu. Het idee is ontstaan uit m'n ergernis over de negatieve berichten over het land, waar ik lange tijd met plezier gewoond en gewerkt heb. Ik stoorde me meer en meer aan de onwaarheden die over Griekenland de wereld worden ingestuurd. Het klopt inderdaad dat de politieke kaste op grote schaal gefraudeerd heeft, maar de "gewone" Griek moet zich meer en meer uit de naad werken om rond te komen én belastingen te betalen! Want, dat is alweer zo'n fabeltje dat er in Griekenland geen fiscale heffingen bestaan. Voor wie de situatie in het land niet persoonlijk kent, is het boek "Hoe durven ze" van Peter Mertens beslist een eye-opener. Niet alleen over de situatie in Griekenland, maar over wat ons allen misschien te wachten staat.
Liefs,
@nne

maandag 16 juli 2012

Dieu n'est pas ici

Eind januari schreef ik al een stukje over Doel (klik hier). Vroeger een idyllisch dorp aan de Schelde, nu herschapen in een spookdorp onder de rook van de kerncentrale. Toch heeft het dorp nog 29 bewoners. Die waren het nachtelijk vandalisme zo zat, dat je sinds kort tussen 22u en 6u 's morgens, via een slagboom moet om het centrum te bereiken. Gisteren brachten we een kort bezoek aan Doel. Met een brok in de keel, aangezien ik er als kind prachtige dagen heb doorgebracht. Triest om de leegstand, blij om er de keramiste Denise te leren kennen, en gefascineerd door de graffitikunst waar Doel inmiddels beroemd/berucht om is. En de molen, die staat er nog als stil verzet tegen de kerncentrale.














temidden van de leegstand, de sporen van de laatste 29 bewoners


oude boerderijen, verscholen in een sprookjesachtige tuin


de klaprozen van ceramiste Denise


oude en nieuwe energievormen
pannekoeken kan je nog steeds eten in de molen, Doel 1 en 2 sluiten definitief in 2015.

Liefs,
@nne

donderdag 12 juli 2012

Goed nieuws


Gisteren belde Dr. V. me op met de resultaten van de scan. Die zijn goed! Er zijn blijkbaar een aantal vlekken verdwenen, en de grote vlekken zijn met zo'n 30% verminderd ten opzichte van de vorige scan. Normaal gezien kan ik af van de chemo via infuus, en zal verder behandeld worden met pillen. Maandagmorgen heb ik een afspraak met m'n oncologe om het verdere verloop van de behandeling te bespreken. Dan weet ik ook meer over hoe vaak ik naar het ziekenhuis moet, de bijwerkingen van de medicatie enzovoort. Op dat moment zal ook duidelijk worden of, wanneer en hoe lang we naar Kreta kunnen. Ik snak echt naar de bergen en kloven, het zonlicht op het zilveren blad van de olijfbomen, het warme weerzien met vrienden en ex-collega's. En - als alles goed gaat - hoop ik ook de Ida te beklimmen! Zeus kan zich maar beter uit de voeten maken, want ik heb veel zin om hem een schop onder z'n kont te geven dat hij me met deze ziekte heeft opgezadeld. Of niet ... misschien moet ik ook dankbaar zijn voor de intense ervaringen van de afgelopen maanden. Hoe je het draait of keert, het lijden heeft me ook gelouterd. Een stuk wijzer gemaakt, geleerd om (nog) intenser te leven, te genieten van kleine dingen, inzicht te krijgen in gevoelens die ik jarenlang verwaarloosde of zelfs onderdrukte.
Liefs,  @nne

maandag 9 juli 2012

Moe


Dit weekend was het - net zoals het weer - dipjestijd. Na een nacht met veel buikkrampen, voelde ik me zaterdagmorgen behoorlijk slap en futloos. Het was meteen duidelijk dat er van de klussen die gepland waren, weinig of niets terecht zou komen. Een middagdutje leek een goede oplossing, maar resulteerde uiteindelijk in uren "comateuze" slaap. Gisteren ging het ietsje beter. Het Bretoense nachtkastje uit de kringloop kreeg een tweede laagje verf, en m'n middagdutje bleef beperkt tot anderhalf uur. Toch ben ik nog niet volledig in orde. Ik hou een kramperig gevoel, en ook m'n maag en lever zijn opgezwollen. Gelukkig heb ik nu woensdag een afspraak in het ziekenhuis om de resultaten van de scan te bespreken. Die werd vanmorgen genomen, ditmaal zonder de liter contrastvloeistof die je in een uur moet opdrinken. Gelukkig maar, want ik denk dat ik behoorlijk wat moeite zou gehad hebben om het spul naar binnen te werken!

Naast het vermoeide gevoel, had ik de afgelopen dagen ook een morele dip. De pijn in m'n buik, de zwelling van m'n lever, ... drukten me met de neus op de waarheid. Ook al tracht ik zoveel mogelijk als niet-ziek door het leven te gaan ... ik ben het wel! Voor het eerst voelde ik me ook écht opstandig over het feit dat ik niet zal genezen. Na zoveel maanden ben ik eindelijk boos! Kwaad omdat ik altijd gezond geleefd heb, hoopte op een lang en gelukkig leven, nog zoveel dingen wil doen ... De boosheid is inmiddels weg, maar de angst om snel te sterven blijft. Niet dat ik bang ben voor de dood. Jaren geleden zag ik ze reeds in de ogen tijdens een heelkundige ingreep met complicaties. Sterven op zich is niet het probleem, wel de pijn en aftakeling ervoor, het afscheid nemen, beseffen dat er zoveel is dat je wilt doen, maar niet meer kan. Dood gaan betekent loslaten, en daar ben ik duidelijk nog niet aan toe!
Lieve groet,
@nne

woensdag 4 juli 2012

Sunshine award en een korte update


Ik kreeg van Conny een sunshine award! Alhoewel ik niet zo'n awardmens ben, blijft het toch altijd een erkenning voor je blog. Rest me nu de taak om tien vragen te beantwoorden, en de bal door te spelen naar 5 andere blogs. Hier gaan we ...

Mijn favoriete dier: ik ben eigenlijk een dierenmens in het algemeen. Heb een hondje, en sinds enkele maanden een adoptiepoes. Bestempel me eerder als een poezenmens

Mijn favoriete getal: tot nu toe geen

Mijn favoriete non-alcoholische drank: een koel glas versgeperst sinassap

Macebook of twitter: sinds kort twitter in verband met het inloggen op pinterest

Mijn passie: natuur en LEVEN

Krijgen of geven: geven!

Mijn favoriete patroon: heb niet echt een favorietje

Favoriete dag van de week: elke dag dat ik me goed voel

Favoriete bloem: rozen? hydrangea?

Favoriet land: Griekenland, dat ik als m'n tweede vaderland beschouw. Maar ik hou ook enorm van Frankrijk, Italië, én Nederland.

Ik geef de bal door aan:
Sarina van Stampcrazy, Juliette van Vintage Farm Norway, Gerry van Merel-Viool, Judith van Judith en Co, en Carine van 't Achterhuisje.

En tot slot nog een kleine update. Vandaag is het pompje losgekoppeld van m'n 12e chemo. Maandag waren de bloedwaarden alweer een stuk beter. Ze zijn bijna normaal. Maandag moet ik terug onder de scan, en dan volgt een evaluatie. Dr. V. heeft twee alternatieven om m'n ziekte op te volgen. Of medicatie in pilvorm, of per pompje. De eerste heeft het grote voordeel dat ik dan niet om de haverklap naar het ziekenhuis moet. Nadeel is een branderig gevoel in handen en voeten, iets wat ik ook had tijdens de kuur met Avastine. Het tweede alternatief heeft die bijwerkingen niet, maar vermindert m'n vrijheid omdat ik dan toch geregeld naar het ziekenhuis moet. Ik dank dat ik (al ik keuze heb wel te verstaan!) voor de pillen kies. De bijwerkingen neem ik er graag bij omwille van de vrijheid!

Liefs, @nne