Gisteravond kreeg ik plots koorts ... 38,3 terwijl mijn normale temperatuur zo rond de 36,2 schommelt. Nu ja, de afgelopen weken maakt m'n temperatuur rare bokkensprongen: van 35,7 to 37,4 op dezelfde dag. Aangezien ik met het ziekenhuis contact moest opnemen zodra ik koorts krijg, heb ik meteen naar de behandelde chirurg gebeld. Die vroeg om het nog even aan te zien (het was vrijdagavond nietwaar), maar indien de koorts én de buikpijn (die had ik inmiddels ook) zouden aanhouden, moest ik me meteen op spoed aanmelden. De koorts zakte, de buikpijn bleef, en de moed zakte me in de schoenen. Ik heb nog steeds niet het idee dat ik voldoende hersteld ben om de chemo aan te vangen, maar krijg het spaansbenauwd bij de gedachte dat die uitgesteld zou worden. Na een nacht met pijn en weinig slaap, gaat het vanmorgen beter. Ik heb energie genoeg gehad om te reageren om de berichtjes die jullie achterlieten op "Ambrozijn en oude kant", én om de kranten via internet te lezen. Poes Max (een vondeling, waarover ooit nog meer) ligt inmiddels heerlijk te knorren op mijn schoot. Wie durft te beweren dat huisdieren niet therapeutisch zijn?
Liefs, @nne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten