Carpe diem

De dag geplukt ... dàt heb ik gisteren met volle teugen gedaan. Voor de eerste keer in twee maanden (!) voelde ik me fit genoeg voor een wandeling! Omdat ik al de hele week zin had om het fortje van Lillo te bezoeken, ging de rit dan ook daarheen. Aan dit minidorpje bewaar ik namelijk erg leuke herinneringen. Als kind ging ik er vaak heen met m'n ouders, en ook m'n grootvader hield enorm van autoritten door het polderlandschap. Wat nu nog van Lillo bewaard is, maakte ooit deel uit van een fort dat in 1579 op aanraden van Prins Willem van Oranje werd gebouwd voor de verdediging van Antwerpen tegen de Spanjaarden. In 1648 kwam het fort door de "Vrede van Munster" in handen van de Republiek der Verenigde Nederlanden. Meer dan een eeuw later, namelijk in 1786 kwam Lillo voor enkele jaren in handen van de Oostenrijkse Nederlanden. Enkele jaren later (in 1794) kwam Lillo uiteindelijk onder Frans gezag. De Fransen zorgden niet alleen voor een grondige verbouwing van het fort, maar bouwden ook de kazernes, die in 2005 werden omgebouwd tot appartementen. Sinds 1981 is Lillo een beschermd monument. De rit vanuit Antwerpen, leidt jammer genoeg niet meer door de polders, maar door de industrie van de Antwerpse haven. Op amper twintig kilometer kan je eigenlijk de hele expansie van de haven aflezen. Via de kaaien gaat het via de oude dokken (onder meer het Bonapartedok), via het vroegere Noordkasteel, over de Boudewijnbrug richting Nederland. Verschillende dokken werden gegraven toen ik nog kind was, ik herinner me de bouw van de eerste fabrieken, en nu is Lillo volledig omringd door industrie. En toch, wanneer je het dorpje zelf bezoekt, waan je je soms "au milieu de nulle part". De oude huisjes zijn mooi gerestaureerd, er zijn enkele goede bistro's, én een heus folkloremuseum. Ik weet niet hoe vaak ik er als kind was, want een bezoekje aan Lillo moest en zou afgerond worden met een bezoek aan het huis van de "meneerekes en de madammekes" (arme ouders!). Vanaf paaszondag is er ook een veerbootverbinding met het dorpje Doel aan de overzijde van de Schelde. De industrie én het uitzicht op de kerncentrale moet je er helaas bijnemen. Tijdens m'n wandeling door Lillo heb ik mezelf écht overtroffen. Een half uur wandelen zonder écht moe te zijn ... een bewijs dat een goede fysieke conditie (voor de ingreep) loont. Zekerheidshalve hadden we wél de rolstoel van m'n vader meegenomen, zodat ik - indien nodig - naar de auto kon gereden worden. Deze wandeling was een  mentale én fysieke opkikker die ik na twee maanden liggen en bankhangen écht nodig had!

Lillo dorp

het antiekwinkeltje was helaas gesloten

enkele deur- en raamdecoraties aan de gerestaureerde kazerne

het getijhaventje

maar helaas zijn de industrie en de kerncentrale van Doel niet weg te denken

Vanmorgen is de verpleger van de thuiszorg gekomen voor m'n prik. Omdat ik hem gisteren verteld had dat ik "op termijn" zelf wil prikken, stelde hij me voor om het meteen te proberen. Even in de handjes gewreven én een volledig pijnloze prik!

Vandaag krijgen we normaal bezoek van vrienden uit Limburg. Ik voel me nu fit, en hoop dat ook straks te zijn voor een wandeling langs de oude dokken.

Liefs,
@nne