Danielle

Vandaag is het dag op dag 19 jaar geleden dat m'n vriendin Danielle werd vermoord. Een vriendin voor het leven, die veel te vroeg van ons werd weggerukt. Door allerlei geknoei in het onderzoek werd  er nooit een dader gevonden. Ook het motief riep talloze vragen op. Ze werd niet verkracht of beroofd, wel leek het of de dader haar had opgewacht. Vermits zij in een rustige, residentiële buurt woonde, leek het scenario van een toevallige dader niet echt realistisch ... of het moest een "cruiser" zijn. De jaren na de moord waren bijzonder moeilijk. De onzekerheid, het knagende gevoel dat de dader misschien een bekende was, de talloze onbeantwoorde vragen.

Toen 2 jaar geleden een leraar uit Loksbergen werd opgepakt voor de moord op een jonge studente, en later zijn buurmeisje en haar vriend, nam ik contact op met de gerechtelijke politie. R.J. bleek immers een echte "cruiser", die met z'n bestelwagen rondreed, op zoek naar slachtoffers.In de loop van 2010 werd het onderzoek naar de dood van Danielle heropend. Mét in de zijlijn de moord op Peter De Greef, een medestudent die in 1980 in al even bizarre omstandigheden vermoord werd.Ik maakte kennis met een uiterst gedreven politieteam, een Vlaamse zender maakte een uitzending over moord, maar ondanks de tips is er nog steeds geen dader gevonden. Helaas werd er ook nauwelijks meegewerkt door de zogezegde vrienden. Velen weigerden om deel te nemen aan de uitzending (een soort "Opsporing Verzocht"), of weigerden gewoon het achterste van hun tong te laten zien. Tijdens mijn gesprekken met de politie heb ik me enorm gestoord aan het feit dat - misschien cruciale - feiten wél onder vrienden werden verteld, maar niet in de politiedossiers opduiken. Dat wie wél meewerkte nu door diezelfde vrienden verkettert wordt, stoort me minder. Ik stel me alleen vragen bij de echtheid van hun vriendschap die ze voor Danielle koesterden.

Jan Lampo schreef inmiddels "De Campusmoorden - Mijn verhaal over de moord op twee VUB-vrienden" (uitgeverij Lannoo). Hij schetst een mooi beeld van Daniëlle en Peter, haalt anecdotes aan die ik vergeten was, maar gaat helaas niet in op de "zwarte gaten" in sommige verklaringen.
We zijn inmiddels alweer een jaar later, de moord wordt wellicht nooit opgelost. Wel had ik sinds de heropening van het onderzoek een zekere rust gevonden. Vlak voor ik ziek werd, ben ik er zelfs in geslaagd door de straat, voorbij het huis te lopen waar Danielle vermoord werd. Iets wat ik de voorbije 19 jaar nooit had kunnen/durven doen.

Liefs,
@nne