Tien chemo's zijn absoluut niet in m'n koude kleren gaan zitten. De laatste week was ik een stuk vermoeider dan anders ... een goede uitvlucht om te genieten van een siësta. Toch heb ik gisteren en eergisteren respectievelijk 1 uur en bijna 2 uur gewandeld in de polders. De natuur is zo mooi: de klaprozen groeien uitbundig tussen de kamille, de tuinen liggen er schitterend bij en de koetjes, kalfjes en schaapjes koesterden zich in het lentezonnetje. Vandaag is het weer hier helaas ronduit slecht. Het heeft al flink gedonderd, en de regen viel (alweer) met bakken uit de hemel. Vanavond zou ik normaal gezien deelnemen aan een workshop tai chi (gegeven door dezelfde leraar als de tai chilessen van Rekanto), maar ik twijfel nog even. Het is immers een halfuurtje lopen, gevolgd door anderhalf uur tai chi. Ik heb nog een uurtje om te beslissen ... we zien wel. Afgezien van de toenemende vermoeidheid, beginnen andere bijverschijnselen de kop op te steken. M'n haar begint flink uit te dunnen, de rare vlekken op handen en tenen nemen toe, en m'n trekken zijn (ondanks m'n positivisme) verhard. Kanker is dan ook een ziekte die je écht van binnenuit raakt. Het is iets wat soms jarenlang in je heeft zitten woekeren, waar - ik althans - niet meer van af kom. Maar zelfs wanneer ze je genezen verklaren, blijft de kans op herval blijkbaar redelijk groot. Zodra je weet dat je kanker hebt, kom je terecht in een emotionele achtbaan. Je wordt heen en weer geslingerd tussen gevoelens van boosheid, verzet, aanvaarding, berusting.
In de bibliotheek ontleende ik het boek "Morgen is nu - zoeken naar levenskwaliteit bij kanker" (A.W. Bruna Uitgevers). Hierin vertellen mensen die kanker hebben, of gehad hebben over de schok van het bericht, de behandelingen en de onzekerheid daarna. Ook partners en nabestaanden komen aan het woord. Sommige van de geïnterviewden zijn "genezen", anderen leven al een tijd met de "vijand binnen de muren", weer anderen tellen de dagen af. Het zijn verhalen van hoop en wanhoop, van afscheid nemen en loslaten, afgewisseld met informatie over psychologische hulp, seksualiteit bij kanker, genetische onderzoek, de laatste fase. Een aanrader voor wie zelf of in zijn/haar omgeving met de ziekte geconfronteerd wordt.
Liefs,
@nne
Het valt niet altijd mee, Anne. Het kan ook haast niet anders met zo'n ernstige ziekte en zoveel chemo's. Toch diepe bewondering voor je positieve kijk en op het doorgaan met je leven. Ik denk dat je nu wel vaker in de afweging komt, moet ik iets wel doen of kan ik beter mijn rust nemen. Over de grens gaan heeft niet zoveel zin. Binnen de grens energie genereren wel.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je heel veel sterkte, lieve Anne, met alles.
Liefs van Gerry
Als ik je zo lees,is een avondje thuis blijven en niet naar tai chi gaan,voor een keertje echt niet erg,hoor.
BeantwoordenVerwijderenGoed naar je lichaam luisteren lijkt me het beste.
Het valt niet mee allemaal,als ik zo tussen je zinnen door lees.
En natuurlijk valt zo'n chemokuur niet mee.
Maar wat vind ik je dapper... .
Liefs Ans
Pffff Anne, wat een heftig boek zal dat zijn.
BeantwoordenVerwijderenNeem goed de tijd voor jezelf om weer op kracht te komen, want het is zowel geestelijk áls lichamelijk een hele nare ziekte !!!
Lieve groet,ook voor je partner Stella
Oh Anne soms valt het al niet mee om dit te lezen laat staan als je er zelf middenin zit..............
BeantwoordenVerwijderenTerwijl ik lees kan ik het niet bevatten, het hoe en wat en waarom en wat jij met je gevoelens aan moet...zo moeilijk.
Boos,verdriet,angst en er vrede mee hebben ik kan er maar niet bij en toch ben je zo positief en het is zo fijn dat je geniet van alles om je heen ik heb er bewondering voor en leef met je mee hoor...
Ik denk dat een avondje thuis best eens fijn kan zijn dus geniet daar maar van Anne.
Heel veel liefs van mij
xxx
Dicky Marie
Het kan ook niet anders dan dat je lichaam nu de effecten merkt van de chemo's. Het doet zijn werk in goede zin, maar het tast ook zaken aan waar het eigenlijk niets mee van doen heeft. Gelukkig heb je zeker de eerste chemo's goed doorstaan en ben je er in geslaagd om een balans te zoeken in wat kan en niet kan. De steun die je kunt ervaren door open te staan voor emoties van anderen, die jouw achtbaan herkennen zal voor een ieder persoonlijk zijn. Die vrijheid moet iedereen ook hebben...kiezen waar je sterker van wordt en niet opzoeken wat tot negatieve gevoelens leidt. Hoe dan ook, met jouw positieve benadering van je ziekte is er ondanks alle emoties iets om trots op te zijn...
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Ingrid
O als ik dit lees, weet ik zo goed hoe moeilijk het voor je moet zijn, ik stond ernaast met mijn partner, maar ben helemaal meegereisd in die achtbaan van niet willen,maar wel moeten aanvaarden, het is eigelijk onmenselijk, toch...........maar jij gaat er nog voor en nog vele positieve uutjes jullie en blijf genieten van alles wat je blij maakt.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Conny.
Een positieve ingesteldheid zoals jij die duidelijk hebt, is al heel veel waard maar er zijn uiteraard momenten waarop je het even niet meer ziet zitten, dat je dingen wil doen die je dan beter niet doet maar eigenlijk toch wil en dan komt die boosheid, dat verzet, daar moet je dan weer door. Ik wens je heel veel sterkte toe in de moeilijke momenten Anne en ik bewonder je wilskracht. Ik ben blij voor jou dat je hebt kunnen wandelen en genieten van de mooie natuur in de polders.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte voor jou.
Groetjes,
Marian
wat ook moeilijk is, is dat je als je ziek bent in een parallel universum komt - jouw leven is anders dan dat van de 'normalen', de gezonden. maar anderzijds geeft het ook inzicht in wat werkelijk belangrijk is in het leven. en dat is verrijkend ...
BeantwoordenVerwijderenLieve Anne ik kan me een beetje voorstellen hoe moeilijk dit allemaal voor je is, ik heb veel bewondering voor je hoe je alles doorstaat en dat je toch een beetje kunt genieten van de dingen om je heen.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je heel veel sterkte ook voor jouw partner
Lieve groet, Marjonel
Weetje Anne, ik lees regelmatig ook mee bij je en wat ik me steeds afvraag......wil je als je kanker hebt er dan ook alles er over lezen? Is het een soort van honger naar informatie of is het ander gevoel, je eigen gevoel dat gevoed moet worden?
BeantwoordenVerwijderenIk vind het zo mooi om bij je te lezen, hoe eerlijk je bent in wat je schrijft, wat je bezighoudt en wat er met je lijf gebeurt.
Ik heb een groot respect voor je dat weet je maar het lijkt mij moeilijk, heel moeilijk om te zien wat het met je lijf doet maar vooral hoe je gedachtes een achtbaan van emoties zijn en daar mee te moeten omgaan.
Sterkte Anne,
veel liefs
Tanja
hoe dichtbij je het ook meemaakt , het is nooit hetzelfde als het hebben en iedereen weet maar hoe hij-zij zal reageren mocht hij-zij zelf in jouw schoenen staan ... dat hetgeen kanker kapot maakt ook gezonde delen in je stuk maakt is niet te vermijden ...en weet je anne , je hoeft geen excuses voor siesta´s ... doe gewoon wat je voelt dat op dat moment nodig is voor jezelf ...heel veel kracht en zachtheid tegelijk gewenst ...
BeantwoordenVerwijderenLeg net de telefoon neer.....mijn schoonzus haar moeder heeft afgelopen week de eerste chemo gehad...ze is zo ziek......al die verhalen hakken er altijd zo in.......het is een rotziekte....maar een ding is zeker je kan het overleven......en jij bent volgens mij op de goede weg......hou vol lieverd.......wees sterk.....ik bid nog steeds voor je.......dikke pakkerd.....liefs van mij...xxx.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn, dat je zo kunt genieten van je wandelingetjes in de polder.Het lijkt wel, of je zintuigen extra openstaan, als je zoiets mee moet maken, he? Die bijverschijnselen van de kuren zijn zo afschuwelijk.Heb het hele traject meegemaakt met mijn moeder, 21 jaar geleden.Zij kon ook niet meer eten,van de ontstoken slijmvliezen.Brrr.Vreselijke ziekte.Maar ook zij merkte alle kleine dingen in het leven veel bewuster op.Je bent een prachtmens Anne, zo positief als je alles bekijkt, zo open en eerlijk als je schrijft..Ik wens je sterkte en neem zoveel rust, als je behoefte aan hebt.Lieve groetjes,
BeantwoordenVerwijderenSarina
Lieve Anne,
BeantwoordenVerwijderenWat heb ik toch een diepe bewondering voor jou, voor de manier waarop jij met jouw ziekte om gaat, hoe je er over schrijft en hoe je kunt genieten van een wandeling in de natuur.
Ik hoop dat je minder last zult krijgen van de bijverschijnselen van de chemo en ik stuur je heel veel liefde, kracht en sterkte.
Lieve groet,
Yolanda
Hi lieve Anne, erg herkenbaar zijn je woorden.
BeantwoordenVerwijderenDie achtbaan vol emoties en die voortdurende onzekerheid die het kankerspook met zich meebrengt. Om zodra het de kans heeft genadeloos toe te slaan.
Hier staan ook allerlei boeken in de kast. Boeken vol inspiratie, herkenning, troost maar tegelijk vol KRACHT. Dat wens ik je van harte toe !!! Kanker laat je niet los.
Lieve Anne, wens je alle kracht, liefde en warmte om de bijwerkingen van de chemo te doorstaan en dat je nog heel lang zo met open vizier naar het leven blijft en kunt kijken. Enorm veel RESPECT voor je.
Een virtuele knuffel van mij komtie X
Lieve groetjes, Anita
Kan me voorstellen Anne dat die chemo's er inhakken. Het is ook niet niks wat in je lichaam gebeurt. En dan inderdaad alle bijbehorende emoties voor jou en je familie. Ik hoop dat je kracht kan putten uit alle lieve woorden die men voor jou heeft.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Nancy
Ja, niet verwonderlijk al die bijwerkingen!
BeantwoordenVerwijderenIk heb grote bewondering voor je!
Zoals je alles verwerkt! Lijkt me vreselijk moeilijk!
Ook voor je familie!
Weet dat ik aan je denk!
Veel liefs, Juliëtte
Wat is dit toch een heftige tijd en wat heb ik een bewondering voor je, dat je ondanks alles zo positief blijft. Ik wens je heel veel sterkte, kracht en liefde toe!
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Miranda
Inderdaad je blijft heel erg positief en probeert er het beste van te maken, twee uur wandelen, petje af dat doe ik je niet na hoor!
BeantwoordenVerwijderenGoed ook dat je durft je verhaal te delen , ik denk dat er veel mensen die in dezelfde situatie zitten wat aan hebben.
Sterkte weer.
Dikke knuffel Maia
hallo ik heb het van dichtbij meegemaakt hoe iemand reageerd op chemo
BeantwoordenVerwijderenvreselijk maar ik vindt het zo knap van jou dat je zo positief bent
en ook goed dat je het van je afschrijft dat is heel goed
want als je een binnenvetter bent dat vreet energie
ik hoop dat het gauw iets beter gaat
heel veel sterkte
gr sandra
Lieve Anne.
BeantwoordenVerwijderen10 zware Chemo's...nee die gaan je zeker niet in je koude kleren zitten, en het zal wel even duren voordat je, je daarvan weer wat beter gaat voelen, maar gelukkig maar dat het wel goed aanslaat!
Ik bewonder het dat je zo dapper, en positief er tegen aan gaat, ondanks dat dat niet elke dag zo vanzelfsprekend zal zijn!
Mijn schoonzoon is chefkok, en is als vrijwilliger, met de hulp van andere vrijwilligers, gaan koken voor duizenden mensen per dag...tijdens de Alp D'uezes.
Hij stuurde ons na een paar dagen een sms, en schreef...dit is de moeilijkste, maar mooiste tijd van mijn leven!...en ik weet nu al...volgend jaar, doe ik dit weer!
Toen hij terug kwam heeft het dagen van veel erover praten, en ook huilen geduurd, voordat hij het weer op een rijtje had.
Hij heeft daar met ontelbaar veel mensen, samen gekookt, gesproken, gehuild, maar ook gelachen...en heeft besloten om verschillende dingen in z'n werk en leven...heel anders te gaan doen...en is daarom ook vastbesloten om volgend jaar weer te gaan, en Mandy (onze jongste) wil dan heel graag ook met hem mee, om te helpen...en wij willen dan D.V. wel op de kinderen passen!!
Want net zoals jij schrijft...had ik hem daar boven op de Alp D'uezes ook al terug ge-smst...Ga er voor joh, in het leven...want "Morgen, dat is Nu"!!!
Een hartje kan ik hier niet op mee geven, maar in gedachten lieve Anne...stuur ik je het "wel"!!
Een waardevolle dag! en lieve groetjes van Marianne.
Ik heb ineens gevonden hoe ik je toch een hartje kan sturen...dus bij deze...♥♥♥♥♥♥♥♥...ze zijn maar klein, maar zeven kleintjes maken één grote!!! liefs Marianne.
BeantwoordenVerwijderenLieve Anne, ik kan eigenlijk niets meer toevoegen aan alle goede raadgevingen en alle lieve wensen van de mensen hierboven.
BeantwoordenVerwijderenLaat je lichaam aangeven wat te doen en wat niet, neem rust als je lichaam dat vraagt. Aan positiviteit ontbreekt het je niet, dus dat zit wel goed.
Ook ik wens je alle goeds van de wereld, en ik denk vaak aan je. (Wat overigens best "vreemd" is want natuurlijk ken ik je helemaal niet:-)
Dikke digitale knuffel!
Janny
Ik denk inderdaad dat deze ziekte je hard maakt. En dan ben jij nog wel zo positief.... Maar luister naar je lichaam meid. Vaak is dat toch het beste. En hoop dat het eindelijk eens wat lekker weer gaat worden. Wij willen het allemaal, maar jij hebt het zo nodig.
BeantwoordenVerwijderenIk zit nu te wachten op telefoon van mijn zus, die afgelopen week een punctie heeft laten doen, en helaas toen al te horen kreeg dat het niet goed was. Nu zit ze in het ziekenhuis te wachten, wat er gaat gebeuren.
liefs Lia