Op een "kankerblog" las ik dat met kanker alle genieten ophoudt. Dat het leven enkel een kwestie wordt van overleven, de misselijkheid van je chemo overwinnen, en niets meer. Voor mij zou dit een absoluut rampscenario zijn. Nadat ik ruim 13 jaar geleden de dood al eens in de ogen mocht zien, besefte ik maar al te goed, dat het leven er is om van te genieten. En genieten doe ik ook vandaag ... van de blauwe hemel en het zonnetje, jullie lieve wensen die me verschrikkelijk goed doen, het geschenk van Catherine Loubeyre van "Le monde de Catherine", ... En, ik heb voor mezelf een doel gesteld. Elke dag wil ik een foto maken van dingen die me blij maken ... Kijken jullie even mee op "Ambrozijn en oude kant"?
Liefs, @nne
Hoi Anne,
BeantwoordenVerwijderenLees net je verhaal, weet niet wat te zeggen maar voel heel veel respect,
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXIrma
wat een rare opmerking, alsof je niet meer zou kunnen genieten als je kanker hebt. ik heb de kankerjaren van mijn-vader-met-kanker intensief meebeleeft. ik ben steeds met hem meegegaan naar de chemo (in het Palfijnhostpitaal) en heb heel mooie herinneringen aan gesprekken, wandelingen, etentjes. uiteraard waren er moeilijke momenten maar nog vaker zag ik mijn vader intens en tevreden leven ...
BeantwoordenVerwijderen