Liebster Blog Award"

Het was ontzettend moeilijk om vijf "genomineerden" te vinden voor de Liebster Blog Award. Het is altijd wikken en wegen, want via blogger heb ik zoveel mooie en inspirerende blogs leren kennen. Voor alle volgsters (ook die van Ambrozijn en oude kant) geef ik daarom een mandje vol "meiklokjes". Want eigenlijk zou ik de Award gewoon aan elk van jullie willen doorgeven.

En dan, de vijf blogs waaraan ik deze award wil doorgeven ...
. jannysblog-jager.blogspot.com voor haar Janny's eigenzinnige teksten, de doordenkertjes, kortom teksten om te lezen en te herlezen ...
. derevesenemotion. blogspot.com, waarin Marie-Ange ons laat meegenieten van "la douce France" ...
. mols-lavieboheme.blogspot.com, vol inspirerende vintage ...
. frajobo.blogspot.com voor de prachtige foto-collages die Josephine keer na keer uit haar hoge hoedje tovert ...
. bonnature.blogspot.com, waarin Ria steeds haar weg gaat, ons de mooie dingen uit haar winkeltje laat zien, maar er ook niet voor terugschrikt om in het diepst van haar hart te laten kijken ...

Liefs, 

@nne

Helemaal stil

... werd ik toen ik de tekst op l'heure bleue las in verband met het "Liebster Blog Award" dat aan deze blog wordt toegekend. Ik ben geroerd over de woorden hoe m'n leven op de helling komt te staan door m'n ziekte, de referenties naar mijn vroegere leven op Kreta (hopelijk kan ik er dit jaar even naar toe!),de hoop dit ik in m'n blog tracht te verwoorden.

Ik ben helemaal niet goed in het doorgeven van Awards. Ik lees dagelijks zoveel inspirerende posts, geniet van prachtige foto's ... ik gun me even de tijd om deze award door te geven.

Liefs,

@nne

Zevende chemo zonder Avastine

Vandaag heb ik voor m'n zevende chemo naar het ziekenhuis geweest. Een chemo zonder Avastine, omdat het scanneronderzoek van vorige week niet echt goed was. Avastine is een duur geneesmiddel, én de terugbetaling ervan (of je nu een hospitalisatieverzekering hebt of niet), hangt af van de resultaten. De bloedanalyses waren weliswaar goed, maar er blijven nog heel wat vlekken op de beide leverdelen. De mogelijkheid om te opereren is daarmee uitgesloten. Volgens de oncologe moet ik bovendien nog een vijftal chemobeurten krijgen, en dan volgt een nieuwe evaluatie per Pet-scan. Niet écht onverwacht opperde ze ook dat ik rekening moet houden met een chronische aandoening. Daarbij zullen periodes zonder behandeling afgewisseld worden met nieuwe chemobeurten. Toen ik eind december het slechte nieuws kreeg, had de andere arts trouwens al gesuggereerd dat genezen er niet meer inzit. Ik had natuurlijk liever een "toverstokjesscenario" gehad, waarbij de vlekken poefpaf verdwenen zouden zijn.
Alhoewel ik bij dit nieuws niet echt vrolijk werd, voel ik me zeker niet in een dip. Waarschijnlijk heeft ook het gesprek met Bieke, de oncopsychologe, flink geholpen. Ze was vandaag op de afdeling, en gedurende één uur hebben we een erg positief gesprek gehad over de beleving van m'n ziekte, de kans dat ik er binnen een paar jaar aan doodga, maar ook de leuke dingen waar ik met volle teugen wil van genieten! Ik heb natuurlijk het voordeel dat ik niet misselijk, niet moe ben, kan wandelen in de natuur, of blij zijn over de tuin die langzaam maar zeker in bloei komt. Wél ben ik me er nu heel erg van bewust hoe snel de tijd gaat. Zaterdag zijn E. en ik 29 jaar samen, en dan besef je dat nog eens 29 jaren er niet meer inzitten. Maar zaterdag zal er gevierd worden ... met een etentje in ons lievelingsrestaurant én een glas champagne. Misschien zijn een stel goede bubbels (met mate) wel een weldaad voor m'n lever!
Groetjes,
@nne

Tai chi in het begijnhuis

Eindelijk was het zover! Vandaag kon ik van start gaan met de cursus tai chi. De locatie is alvast bijzonder ... de cursus wordt immers gegeven in een pand van het Antwerpse begijnhof. Naast het feit dat het begijnhof een oase van rust is, heb ik er een aparte band mee. Als peuter nam m'n kindermeisje Mariette me er vaak heen, om te bidden in de kapel. Blijkbaar was ze wanhopig op zoek naar een goede man! Toen ze die eindelijk gevonden had, zegde ze haar baantje op en mocht/moest ik naar de kleuterschool. Het begijnhof bleef me echter fascineren. Ook nu nog ga ik er graag heen om even te bezinnen in de prachtige tuin.

De cursus wordt georganiseerd in het "Onderwegshuis",  een oord voor bezinning dat enkele jaren geleden werd opengesteld door Anne-Mie en Lydia. Zodra je binnenkomt, lijkt het of je tientallen jaren teruggaat in de tijd. De tegels van de inkomhal hebben motiefjes die doen denken aan de borden van "Boch Frères", de keuken is betegeld met oude witjes en ook de vloertegels deden m'n hart sneller slaan. Elk begijnhuisje beschikt bovendien over een kleine binnentuin die de privacy van de bewoonsters garandeert. De cursusruimte onder de nok is klein, maar ideaal voor het soort workshops dat er gegeven wordt. Helaas is ze voor de cursus taï chi te klein geworden: vanaf begin mei wordt er lesgegeven op een nieuwe locatie.

De les zelf was enorm ontspannend. Je begint met een goede opwarming, met de nodige aandacht voor ademhalingstechnieken. Ik voelde meteen dat ik beter en vrijer kon ademhalen. De lesgever houdt bovendien goed rekening met het feit dat de deelnemers (ex-)kankerpatiënten zijn. Ik was de enige die momenteel in behandeling is. De meeste vrouwen hebben hun behandeling reeds een tijd achter de rug, maar blijven de cursus volgen. De volgende les (volgende week) staat alvast in m'n agenda genoteerd ... ook al wordt het een cursus mét chemopomp!

Liefs,

@nne

Scanonderzoek en tai chi

Vandaag moest ik naar het ziekenhuis voor een scanonderzoek van de lever. Sinds 12 uur gisteravond mocht ik niets meer eten of drinken (heet dat in Nederland ook "nuchter" zijn?), waardoor ik in de wachtkamer een enorme dorst had. Geen paniek, de fles met de contrastvloeistof was al onderweg! Deze vloeistof moet je in een uur tijd naar binnen werken, het laatste kwartier mag je absoluut niet meer naar het toilet. Vervolgens werd ik aangeprikt in m'n arm om tijdens het onderzoek nieuwe contrastvloeistof in het lichaam te krijgen. Die wordt niet via m'n port-a-cath toegediend, omdat die (zo vertelden ze me vorige keer) schade aan de katheder kan veroorzaken. Het scanonderzoek begint langzaam vertrouwd te worden: je lijf op een harde ondergrond, armen achter je hoofd, een extreem warmtegevoel dat door je leden flitst, en de nasale stem van de arts die de instructies geeft. Volgende week weet ik meer hoe het  met m'n lever gesteld is.

Morgen kan ik - eindelijk - aan m'n cursus tai chi beginnen. Er zijn heel wat weken verlopen sinds ik belde of ik kon deelnemen. Eerst moesten de formulieren door m'n oncologe ingevuld worden, dan moest een arts van de vereniging oordelen of ik in aanmerking kom, en dan was het paasvakantie. Toen ik de aanvraag indiende, koos ik voor een rustige workshop die bovendien dicht bij huis gegeven wordt. De afstand tussen thuis en het begijnhof, waar de cursus gegeven wordt, leek me toen nét haalbaar. Ik was op dat moment immers nog erg moe, maar inmiddels heb ik ook dit weekend weer een aantal uurtjes gewandeld. Toch kijk ik er enorm naar uit om met de cursus van start te gaan. Tai chi blijkt namelijk heel goed te zijn voor je ademhaling, en die is nog niet altijd optimaal. Vooral bij guur weer en wind op kop, merk ik dat snel(ler) buiten adem ben. Voor mij mag het gure weer snel voorbij zijn. Ook al staat de natuur volop in bloei, een heerlijk lenteweertje zit er voorlopig niet in.

Groetjes,
@nne

Alweer de zesde chemo

Gisteren kreeg ik de zesde chemobeurt. Mijn "vaste" oncologe is met vakantie, vandaar dat ik op consult mocht bij haar collega. De bloedanalyses waren alweer beter, de tumorwaarden zijn behoorlijk gedaald.  Deze nacht had ik voor het eerst echte bijverschijnselen van de chemo: een misselijk gevoel, "opvliegers" gevolgd door een ijskoud gevoel in m'n handen. Gelukkig was dit vanmorgen voorbij, waardoor m'n dag vrij comfortabel verliep.

De afgelopen dagen heb ik me verder verdiept in "Eten tegen kanker - de rol van voeding bij het ontstaan van kanker" van Dr. Richard Beliveau en Dr. Denis Gingras. Het boek bevat allerlei nuttige tips om je voedingspatroon zodanig aan te passen, zodat je kanker of de recidive ervan kan vermijden. M'n eerste reactie op het boek was (zoals gemeld in m'n vorige post) vrij kritisch, aangezien wij al jaren "bewust" aten: weinig vlees, veel vezels, verse groenten én bij voorkeur bio. Toch is het de moeite om een aantal aanbevelingen van de auteurs op te volgen. Zij pleiten er onder meer voor om volgend voedsel regelmatig, of zelfs dagelijks te nuttigen:
. koolsoorten zoals sluitkool, broccoli, bloemkool, spruitjes en allerlei soorten bladkool. De groenten moeten   kort gekookt worden, en goed gekauwd om te volle te profiteren van hun kankerwerend vermogen;
. leden van de "allium-familie" zoals knoflook, ui, prei, sjalot en bieslook;
. sojascheuten, tofu, sojamelk, ...
. dagelijks een koffielepel kurkuma in de soep, een vinaigrette of in pastagerechten;
. groene thee;
. kleinfruit zoals aardbeien, cranberry's, blauwe en andere bessen;
. omega 3 te vinden in sardines, makreel, zalm, lijnzaad, soja en noten;
. tomaten, tomatenpasta etc;
. citrusvruchten;
. rode wijn (1 glas per dag)
. pure chocolade.
Wat je daarentegen absoluut moet minderen, is de consumptie van wit meel, geraffineerde suikers,en rood vlees.

Gisteren kreeg ik van één van de verpleegsters het boekje "Lekker en Gezond - 70 recepten" mee. Het is een uitgave van de (Belgische) stichting tegen kanker. Ik ga beslist een aantal recepten uitproberen!

Lieve groet,
@nne

Een mooi paasweekend

groetjes,

@nne

Even ...

... een update. De afgelopen anderhalve week was ... nou ja, heel gevarieerd. Natuurlijk de chemo, die zonder al te veel problemen verliep. Misselijk ben ik niet, ik heb eerder het gevoel dat ik een schranspartij achter de rug heb (ook al is dat helemaal niet het geval). Wel vervelend zijn de bloedneuzen. Zowel de Avastine als de Fraxodi die ik dagelijks moet inspuiten, werken immers bloedverdunnend. Ik zal trouwens blij zijn wanneer ik met het laatste geneesmiddel kan stoppen. Mijn buik begint immers meer en meer op een speldenkussen te gelijken! De ene dag moet ik links, de andere dag rechts van m'n navel spuiten, maar wél 5 centimeter van m'n navel. Zeker nu ik een stuk ben afgevallen (maar ik blijf op hetzelfde gewicht!), is het niet meer eenvoudig om nog een onbespoten "vetrolletje" te vinden.

Afgelopen weekend hebben we met vrienden in de polders gewandeld, veel gelezen en genoten van het lenteweertje op zondag. In het begin van de week zaten we allebei met een serieuze dip, maar een bezoekje aan C. heeft me er weer overheen geholpen.
Gisteren werd mijn moeder in het geriatrisch ziekenhuis opgenomen. Zij was 's morgens even flauwgevallen, en de arts oordeelde dat het beter was om haar enkele dagen voor "observatie" op te nemen. Gisteren was ze erg boos over de opname (volgens haar was er niets gebeurd), maar vandaag was ze een stuk rustiger. Normaal gezien zou ze zaterdag, of dinsdag (na het paasweekend) naar huis mogen. Helaas stel ik me steeds meer de vraag of mijn ouders het nog wel alleen kunnen redden. Ze zijn allebei een stuk in de tachtig, mijn moeder aan de zetel gekluisterd sinds ze vorig jaar een zware heupbreuk opliep. Voor mijn vader was het echter geen optie om haar in een rusthuis op te nemen, en voor beiden een opname in een "serviceflat" was helemaal onbespreekbaar. Het is natuurlijk geweldig dat hij zelfstandig wil blijven, maar ik krijg helemaal de zenuwen wanneer hij met de auto op pad is, of met z'n scootmobiel boodschappen doet. We wonen immers in een buurt waar de criminaliteit tegen ouderen van dag tot dag toeneemt. We hebben al zo vaak voorgesteld om voor hem de boodschappen te doen, maar tot nu toe weigert hij dit zonder meer.

De afgelopen week heb ik weer behoorlijk wat gelezen. Een inspirerend boek was beslist "Antikanker - een nieuwe levensstijl" van Dr. David Servan-Schreiber. M'n Griekse vriendin E. (die zelf borstkanker heeft gehad) raadde met het boek aan. De auteur heeft zélf twee maal een hersentumor gehad. In het boek beschrijft hij niet alleen mogelijke oorzaken van kanker (o.a. het grootschalig gebruik van pesticiden in de landbouw), maar geeft ook een reeks voedingstips om een recidive te voorkomen. Vanmorgen ontleende ik in de bibliotheek "Eten tegen kanker - de rol van voeding bij het ontstaan van kanker" van Dr. Béliveau en Dr. Gingras. Volgens hen ontstaan 30% van de kankers door verkeerde voeding. Mijn eerste reactie was eerder geïrriteerd. Heel wat van de (voeding-)stips die zij meegeven, heb ik namelijk jarenlang toegepast. Weinig vlees, zo veel mogelijk bio, veel beweging, enz. Ik ga het kind/boek zeker niet met het badwater weggooien ... het zal beslist een aantal tips en inzichten bevatten die de moeite zijn. Ik hou jullie op de hoogte!
Een mooi paasweekend!
@nne